Prolog

Spaceruję po ulicach Nowej Pragi, zapamiętuję momenty, ludzi, światło i cień. Na tym blogu łączę czułość z wyrazistością, delikatność z siłą, a przeszłe z teraźniejszym. To moja przestrzeń do rozmowy o tym, co niewidoczne, a przecież obecne — o samotności, tęsknocie i codzienności, która jest mozaiką ludzkich historii.

Nie szukam definicji ani etykiet — ani w sobie, ani w świecie. Chcę opowiadać prawdę uczuć, nawet jeśli czasem jest zawoalowana i pełna niedopowiedzeń. To opowieści utkane z rzeczywistości i wyobraźni, z tego, co przemija, i tego, co zostaje.

Zapraszam Cię, byś ze mną poszedł w tę podróż — przez uliczki, przez ludzkie losy, przez momenty, które często mijamy, nie zauważając ich wartości. Bo przecież, jeśli się je zsumuje, to jesteśmy bogaci.